Als wij even de stad (Guayaquil) uit willen voor een dagje of een weekendje uit, ligt een uitstapje naar Salinas aan de kust voor de hand. Deze badplaats waar veel middenklasse Guayaquileños een tweede woning hebben, ligt op minder dan twee uur rijden hier vandaan en heeft alles wat je van een doorsnee badplaats kunt verwachten: strand, een uitgestrekte wandelboulevard, een groot aantal hotels en appartementen, restaurants en discotheken. In de vakantieperiode of in de weekends rond de feestdagen kan het er echter erg druk en lawaaierig zijn vanwege de vele feestjes van jongeren die de gewoonte hebben tot in de late uurtjes salsamuziek uit auto-luidsprekers (!) te laten schallen.
Sinds wij in Ecuador wonen zijn wij tientallen keren in Salinas geweest, maar toch ging ik altijd veel liever naar het dichterbij gelegen rustige Playas met zijn brede, kilometerslange strand of noordelijker, naar vissersdorpjes zoals Canoa, Puerto Lopez of San Clemente.
Van het kustplaatsje Ayangue had ik tot vóór enkele weken geleden nog nooit gehoord. Tot ik er via een populaire Nederlandse boekingssite een hotelletje vond.
Eenmaal in het plaatsje gearriveerd was ik op slag gecharmeerd van dit rustige badplaatsje, gelegen in een hoefijzervormige baai met aan weerskanten rotsen en witte vissersbootjes strak afstekend tegen de achtergrond van de blauwe lucht, rustig dobberend op de golven.
Het zeewater is hier niet alleen veel minder woelig dan op andere plaatsen aan de Ecuadoriaanse kust, maar het is ook heerlijk lauwwarm en opvallend helder. En, - zo leerde ik later in gesprek met Humberto, de vriendelijke schoonmaker in het hotel - het is daarom ook bekend dat Ayangue een ideale plek is om te snorkelen en te duiken.
Vooral onze kinderen hebben gedurende twee dagen genoten van het zwemmen in het ondiepe water, maar zelf lag ik de meeste tijd languit in een strandstoel onder een grote parasol. Nou ja, ik ben wel enkele keren wadend door het warme zeewater van de ene kant van de rotsen naar de andere kant gelopen.
Toeristisch-commercieel is Ayangue weinig ontwikkeld: van georganiseerde excursies valt weinig te bespeuren, hooguit kun je boottochtjes maken naar het op een kwartier varen gelegen Roze Strand, aldus genoemd naar de roze kleur van de spondylus-schelpen die hier in overvloed worden aangetroffen.
Zoals in de meeste kustplaatsjes in Ecuador vind je op het menu van de eenvoudige restaurantjes langs het strand voornamelijk zeevruchten- en visgerechten, maar ik heb nog nooit een zo perfecte garnalenbisque gegeten als daar in het restaurantje “bij Carmita” waar ik twee dollar betaalde voor dit gastronomisch hoogtepunt. Wat zou je voor dit gerecht betalen in een Nederlands of Belgisch restaurant, vraag ik mij af ?
Dat Ayangue zo weinig bekend is, is wellicht vooral toe te schrijven aan het feit dat het in tegenstelling tot de meeste kustplaatsen niet vlakbij de Ruta del Sol-autoweg ligt. Deze komt er wel langs, maar vanaf de snelweg moet je een half uur lopen (of tien minuten met de auto rijden) om het dorpje in te komen.
Mijn buurvrouw gaf aan Ayangue wel te kennen toen zij hoorde dat wij er een weekend heen waren gegaan maar reageerde verbaasd : ‘Waarom zijn jullie daarheen gegaan? Daar is toch niets te zien en er zijn in het gehele dorp niet eens geplaveide straten.’
Zij bedoelde waarschijnlijk dat er geen mensenmassa’s, discotheken en caféś zijn en inderdaad zijn de zandstraten stoffig en in het regenseizoen ongetwijfeld zelfs een modderpoel.
Maar ik heb op haar opmerkingen maar niet gereageerd, want eerlijk gezegd hoop ik dat velen zo blijven denken zodat ik in alle rust kan blijven genieten van de rustieke schoonheid en charme van dit verborgen paradijsje met zijn vriendelijke bevolking.
Over Luc
In een vorig leven was ik lange tijd in België en Nederland werkzaam als klinisch maatschappelijk werker en coach en Ecuador werd geleidelijk een favoriete reis- en vakantiebestemming.
Aangetrokken door een andere cultuur, het gehele jaar door warme klimaat, de fascinerende gevarieerdheid van landschappen en bevolkingsgroepen en de vriendelijkheid en gastvrijheid van de bevolking, besloot ik in 2012 de stap te zetten en met mijn gezin naar (Guayaquil) Ecuador te emigreren.
Ik werk hier parttime als leraar Engels/Frans en freelance vertaler. In mijn columns en op mijn blog schrijf ik over mijn ervaringen, over thema ‘s met betrekking tot het leven en wonen in Ecuador en geïnspireerd door het leven in Ecuador meer specifiek over persoonlijke groei.
750.080
